شخصیت دو قطبی

شخصیت دو قطبی که پیش‌تر با نام افسردگی – شیدایی شناخته می‌شده؛ نوعی اختلال روانی است که با دوره‌های افسردگی، شیدایی و خُلق غیرطبیعی مشخص می‌شود. اگر انرژی بیمار بسیار بالا یا همراه با روان‌پریشی باشد، به آن حالت شیدایی (مانیا می‌گویند؛ امّا اگر شدت آن کم باشد، به آن حالت نیمه‌شیدایی (هیپومانیا می‌گویند احساسات و رفتارهای غیرطبیعی، نشاط‌زدگی، تحریک‌پذیری، خودبزرگ بینی و خوش‌بینی افراطی از علائم مانیا است.

یک بیماری ذهنی است که باعث در تغییر در خلق و رفتار می شود. شخصی که دچار بیماری دو قطبی است شادی بسیار زیاد را در عین افسردگی تجربه میکند. نیاز به خواب روزانه کمی دارد و بیش از حد پر حرف می شود و بیشتر تمایل به صحبت دارد. خود را درگیر رفتار و کارهای پر خطر میکند. روابط جنسی زیادی را طلب دارد و سرمایه گذاری های پوچ انجام میدهد. گاهی از اعتماد بنفس بیش از حد و کاهی سریعا درگیر فاز افسردگی می شود.

زمانی که در گیر افسرگی می شود از لحاظ خود کشی بسیار در معرض خطر قرار دارد. در فاز افسرگی سریع و تمرکز و حافظه پایینی دارد. معمولا افسردگی دو قطبی شامل دو تیپ می شود تیپ یک و تیپ دو که در هر دو باید فاز افسرگی را داشته باشد که معمولا در تیپ دو فاز افسردگی بیشتر دیده می شود.

انتقال او به خوشحالی بسیار کار سختی است. در افسردگی تمام حافظه و تمرکز فرد تحت تاثیر قرار میگیرد و درمان این بیماری به شیوه دارو درمانی و روان درمانی و آر تی ام اس است.

دو قطبی یک بیمار روانشناختی است در بیماران دو قطبی علایم به صورت حداقلی تا حد اکثری به وجود می آید. برای دریافت این که ایا شما واقعا درگیر شخصیت خود شیفته هستید و مقدار این بیماری در شما چقدر هست باید گام اول با یک روانشناس این موضوع را در میان بگذارید تا اول بتوان درصد درگیری و تیپ را براورد کرد و طبق نتایج به دست آمده ه دنبال درمان بیماری بود.

در این دوره فرد نوسانات خلقی را به طرز مشهودی احساس میکند. و گاهی از دوره کودکی میتوان این بیماری را آشکار نمود. ژنتیک، وراثت، شرایط محیطی در ایجاد این بیماری بسیار مهم است. حمایت های اجتماعی و خانوده بسیار اثیر گذار در درمان است. کنترل هیجان و مدیریت سبک زندگی در فرد بسیار موثر در پیشگیری است.

زمان شیوع بیماری شخصیت دو قطبی در افراد

در حدود يک نفر از هر 100 بزرگسال در طول زندگي خود دچار اين اختلال مي‌گردد. معمولا اين اختلالات بعد از سنين نوجواني اتفاق مي‌افتد. در سنين بالاتر از 40 سال اين اختلالات غير معمول است. مردان و زنان به يک اندازه در معرض ابتلا به اين اختلالات قرار دارند.

روشهاي درماني روانشناسي افراد دو قطبی

در فاصله بين دوره هاي شيدايي يا افسردگي، درمانهاي روانشناسي مي‌تواند موثر ابشد. اين درمانها بايد حدود 16 جلسه يک ساعته به مدت 6 تا 9 ماه باشند.

اين درمانها شامل:

• تربيت رواني(Psycho education)- دانستن بيشتر در مورد اختلالات دو قطبي
•  تحت نظر داشتن حالت روحي- کمک کردن به شما براي شناخت زمانهاي تغيير حالت روحي
•  استراتژي خلقي- کمک کردن براي جلوگيري از تغيير حالت روحي به شيدايي يا افسردگي کامل
• کمک براي افزايش مهارتهاي سازگاري
•  شناخت و رفتار درماني(CBT) براي افسردگي

اغلب علایم فرد دارای شخصیت دو قطبی:

•  داشتن افکار پرشی؛ ممکن است اندیشه‌ها آنقدر سریع از موضوعی پرش کنند که نگه داشتن یا تمرکز روی یک چیز دشوار است.
  •    صحبت بسیار سریع؛ به طوری که دیگران نمی‌توانند آنچه را که می‌‌گویند حس کنند و احساس جهش و بیقراری می‌‌کنند.
  •    بیدار ماندن برای تمام طول شب یا خوابیدن فقط به مدت کوتاه بدون احساس خستگی در روز بعد.
  •    رفتار بی‌پروا؛ در طی دوره شیدایی فرد ممکن است رفتارهای جسورانه‌ای از خود نشان دهد. آنها ممکن است مقادیر زیادی پول قمار کرده و یا در یک کسب و کار پر ریسک، سرمایه‌گذاری کنند. همچنین ممکن است فرد برای موارد بزرگ، گران قیمت، ترک شغل و غیره پول خرج کند.
  •    زودرنجی شدید و بی‌صبر بودن با دیگران؛ این می‌‌تواند برای شروع بحث و گفتگو و افزایش دعوا با افرادی که با ایده‌های فرد همراه نیستند، تشدید شود.
  •    در موارد نادر، هذیان، توهم و خیال‌پردازی ممکن است رخ دهد
•  عدم توانایی در تجربه لذت، شادی و یا حتی خوشبختی.
  •    احساس ناامیدی و عدم کفایت، احساس بی‌ارزشی و گناه نیز متداول است.
  •    خوابیدن بیش از حد طبیعی و احساس خستگی و کندی تمام وقت.
  •    افزایش وزن و تغییر در اشتها.
  •    تجربه افکار مرگ و خودکشی.
• بی‌قراری، افزایش انرژی و میزان فعالیت
• خلق خیلی بالا و احساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگ‌بینی
• احساس خشم و پرخاشگری
• انتقادناپذیری
• تحریک‌پذیری
• پرحرفی و صحبت کردن فشرده، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر به‌طور غیر معمول
• عدم توانایی برای تمرکز، حواس‌پرتی
• کاهش نیاز به خواب
• کاهش قابل توجه اشتها
• اعتقادات غیرواقعی در مورد توانمندی‌ها و قدرت فرد همانند افزایش اعتمادبه‌نفس و حرمت نفس
• قضاوت ضعیف
• ول‌خرجی و خریدهای بی‌مورد در صورتی که سرمایه ای وجود ندارد و پس اندازی ندارد
• افزایش تمایلات جنسی و فانتزی های جنسی بی قاعده
• سوءمصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک و پیش روی بیش از حد در مصرف
• رفتارهای اغواگرانه و پرخطر مانند رابطه جنسی پرخطر، قمار و انجام دیگر کارهای پرریسک، رفتار مداخله‌جویانه، و پرخاشگرانه

برای تسریع در درمان حتما با یک روانشناس سریعا ارتباط بگیرید

• خود تشخیصی در صورتی مفید است، که منجر به برداشتن قدم بعدی به سمت کمک شود. بسیاری از افراد بدون دریافت معالجه، با اختلال دوقطبی زندگی می‌‌کنند. با این حال، این بیماری با داروهای مفید، بهتر می‌‌تواند درمان شود. روان درمانی با روانپزشک یا مشاور روانشناس نیز می‌‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
• داروهایی که برای درمان اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می‌‌گیرند عبارتند از: تثبیت کننده خلقی، ضد افسردگی، ضد درد و داروهای ضد اضطراب.
• این داروها با مسدود کردن و یا تنظیم برخی مواد شیمیایی در مغز کار می‌‌کنند. آنها دوپامین، سروتونین و استیل کولین را تنظیم می‌‌کنند.
• تثبیت کننده حالت، برای تنظیم روحیه فرد کار می‌‌کند. آنها از بالا رفتن شدید و پایین آمدن از اختلال دوقطبی جلوگیری می‌‌کنند.
  داروهای روانپزشکی به کاهش علائم روانی مانند توهم یا هذیان در طول شیدایی کمک می‌‌کند.
• داروهای ضد افسردگی نیز برای درمان افسردگی دوقطبی استفاده می‌‌شود.
• داروها همیشه باید توسط روانپزشک یا پزشک متخصص تجویز شود. برای جلوگیری از عوارض آنها، باید طبق دستورالعمل استفاده شود.
• اگر نگران این هستید که شما یا یکی از عزیزان‌تان اختلال دوقطبی دارید، برای تشخیص به یک درمانگر یا روانپزشک مراجعه کنید.