در این مقاله سعی بر آن شده که در رابطه با رفتار غیر اخلاقی درمانگران مطالب مفیدی را با شما به اشتراک بگذاریم. یعنی هنگامی که در درمان ، احساس امنیت نمی کنیم ، چگونه و از چه راه کاری استفاده کنیم.
خلاصه:
- درمانگران در زمینه ایجاد مرزها به شکل حرفه ای آموزش می بینند و این امر باعث می شود که مراجع احساس امنیت کند و به راحتی به بیان مشکلات خود در طول درمان بپردازد.
- رفتار غیر اخلاقی درمانگران ممکن است از مرزها عبور کند و در نهایت باعث کاهش تمرکز در طول درمان ،عدم اعتماد ، لمس نامناسب یا شخصی شدن بیش از حد در مورد زندگی خود شوند .
- مراجع می تواند بوسیله صحبت کردن با درمانگر و یا دور شدن از شرایط پیش آمده و یا تماس با سازمانی که درمانگر به آن متعلق است از خودش محفاظت کند .
- اکثریت درمانگران قابل اعتماد هستند . برای اینکه در این زمینه از شانس بالایی برخوردار باشید می توانید به مطالعه سوابق آنها در مراکزی که همکاری داشته اند بپردازید .
درمان در حقیقت برای ما فضای امنی را ایجاد می کند تا ما به این وسیله بتوانیم نقطه هایی از زندگی مان را که بطور خاص منجر به مشکلاتی شده را شناسایی و کشف کنیم . ما در گذشته ممکن است مواردی را تجربه کرده باشیم که در بیان آنها مقاومت کنیم ، تا جایی که در گذشته هرگز نتوانستیم در مورد آن ها صحبت کرده باشیم.
فضای درمان درست جایی ست که اعتمادمان به درمانگر مان جلب می شود ، بنابر این ما به اندازه کافی احساس امنیت می کنیم تا با فکری آسوده مسائل را مطرح کنیم و به خودمان اجازه دهیم که در برابر تغییرات راحت تر عمل کنیم و در مورد اتفاقات رخ داده انتقاد پذیر باشیم .
وقتی فضا مبتنی بر درمان باشد ما احساس راحتی و آزاد بودن می کنیم در این وضعیت می توانیم درک بیشتری از خود و دنیای اطرافمان داشته باشیم . خودآگاهی ما رشد می کند . این سطحی از انتقاد پذیری ست که بتوانیم با صداقت به خود نگاه کنیم . این وضعیتی چالش برانگیز می تواند باشد .
درمانگران برای ایمن نگه داشتن خود و ما ، به عنوان مراجع ،در زمینه اهمیت مرزهای اخلاقی و حرفه ای آموزش های لازم را دیده اند که به ما کمک کنند تا به تغییری که امید به آن داریم ، به شکل مطلوبی برسیم .
اما ما به چه شکل می توانیم متوجه این نکته شویم که تجربه درمانی ما غیر اخلاقی است ؟ و اگر چنین وضعیتی رخ دهد چه باید بکنیم ؟
شناسایی رفتار غیر اخلاقی درمانگران
از اینکه بخواهیم یک درمان غیر اخلاقی را شناسایی کنیم ممکن است مشکل باشد . در حالیکه می دانیم که در درمان ممکن است مواردی مطرح شود که کمی چالش برانگیز باشد .اما نکته اصلی اینجاست که شاید ندانیم کدامیک از چالش های درمانی ما اخلاقی و درست است و کدامیک نه ( مثلا وقتی درمانگر ما از کیفیت رابطه جنسی من و شریک جنسی من سوال می کند ممکن است سوالی لازم و بجا باشد ، اما سوال در رابطه با نحوه چگونگی آن ممکن است از نظر ما جنبه غیر اخلاقی داشته باشد ).
در اینجا چند ایده و نظر برای کمک به تشخیص رفتار غیر اخلاقی درمانگران آورده شده است :
- راز داری در درمان به عنوان یک اصل مهم و حیاتی مطرح است . در حقیقت مراجع با این حس که درمانگرش این اصل را رعایت می کند به او اعتماد کرده و به ابراز وجود و خودافشاگری می پردازد. درمانگر با شخص دیگری به جز سرپرست یا گروه درمانگران و همطراز خودش در رابطه با ما و اطلاعات ما صحبت نمی کند .
- در جلسات درمان احساس دلگرمی و امنیت باعث می شود که ما با احساس خوب، به ابراز وجود بپردازیم و از صراحت برخوردار شویم . در حقیقت، نباید احساس کوچک شدن و خوار شدن، آزار و اذیت یا حس نادیده گرفته شدن در ما ایجاد شود و نه توجیهی بر روی رفتار درمانگرمان داشته باشیم .
- برای موفقیت در درمان اعتماد به درمانگر بسیار جنبه حیاتی دارد اما بی اعتمادی می تواند بسیار در روند درمان تاثیرات منفی داشته باشد . و از طرفی این باور و عقیده که بدون درمانگر توانایی اداره زندگی از ما سلب می شود نیز می تواند کاملا تفکری غیر منطقی و اشتباه باشد.
بطور کلی هرگونه تماس فیزیکی و یا آغوش گرفتن توسط درمانگر نباید انجام بگیرد و حتی دست دادن نیزدر صورت لزوم باید از جانب ما ارائه شود . مگر اینکه در بخشی از قرارداد درمان نکاتی در این رابطه ذکر شده باشد .
- جلسات درمان باید صرفا بر روی ما و زندگی ما متمرکز شود. تنها زمانی درمانگر اجازه دارد مسائلی از زندگی شخصی خود ذکر کند که مستقیما به نفع ما و یا شرایط ما باشد .
- همانطوری که درمانگر در جلسات درمان از ما انتظار دارد که به موقع و به جا به شکل قابل اعتمادی عمل کنیم ما نیز باید همین وضعیت را توسط درمانگر تجربه کنیم .
اگر ما بخواهیم در این مقاله مرزهای حرفه ای را به شکل خلاصه بیان کنیم ، می توانیم به شکل خلاصه بگوییم که هر عملی که درمانگر انجام می دهد باید به نوعی با توجه به مصلحت بیمار خود باشد . در حقیقت و به عبارت دیگر ،عملکرد و رفتار آنها تنها باید در جهت کمک به ما بلکه در جهت افزایش مهارت ها و خودآگاهی ما باشد .
به چه طریق می توانیم تجربه درمان غیر اخلاقی را مدیریت کنیم :
مدیریت رفتارهای غیر اخلاقی می تواند به خودی خود یک چالش محسوب شود . . واقعیتی ست که وظیفه درمانگر مدیریت محیط درمان است تا ما احساس امنیت کنیم و در نتیجه این فضای آرامبخش، در مورد عمیق ترین جنبه های زندگی خودمان به راحتی صحبت کنیم .
این نکته حائز اهمیت است که ممکن است درمانگر نسبت به اینکه ما رفتار او را غیر اخلاقی استنباط کرده ایم آگاه نباشد . به همین علت ، در این رابطه ، سه مرحله را در تصمیم گیری خود اتخاذ می کنیم :
-در مرحله اول با هر آنچه را که در جلسه درمان تجربه کرده ایم را با درمانگر خود به اشتراک می گذاریم . پس اولین قدم صحبت شفاف و صادقانه با درمانگر است . علت شروع و تمایل به درمان را می توانیم متذکر شویم و دلیل دیگر اینکه درمانگران به صورت مجزا کار می کنند و تنها بازخورد مستقیمی که از کارشان می گیرند توسط شخص ما صورت می پذیرد .
بنابراین شاید آنها واقعا متوجه رفتار غیر اخلاقی خودشان نشوند . بنابراین با صحبت است که یک درمانگر با اخلاق از این گفتگو استقبال کرده و به جنبه های مختلف آن با دقت بیشتری می اندیشد .
خود را از شرایط بوجود آمده دور کنیم :
با توجه به تجربه ای که از جلسات درمان کسب کرده ایم شاید دیگر احساس امنیت نکنیم . اگر درمانگر ما را لمس کرده و یا از نظر کلامی پرخاشگر شده است و یا به شکل غیر ضروری و خیلی خودمانی در رابطه با زندگی خصوصی ما ، سوال و کندو کاو می کند ، پس ممکن است برای ایجاد چالش با درمانگر ، بسیار باید محتاطانه عمل کنیم و رابطه مستقیم نا امن باشد.
به همین علت مسئولیت اصلی ما در مرحله اول حفظ امنیت ماست . در این موقعیت بهترین راهکار مکاتبه با درمانگر ماست که به او بگوییم دیگر به جلسات درمان بر نخواهیم گشت و دلیل آن را نیز ، بدینوسیله بیان خواهیم کرد .
با سازمانی که درمانگر در آن عضو هست تماس بگیرید
هر سازمانی چارچوبی برای نظارت و کنترل رفتارهای غیر اخلاقی ، تدابیر ،روش ها و نظارت های خاصی در زمینه اعضاء خود اتخاذ کرده است . سازمان مربوطه در رابطه با رفتار غیر اخلاقی درمانگر با ما صحبت می کند و بدون اینکه نیازی به جلسه مستقیم با درمانگر وجود داشته باشد تذکرات و صحبت های لازم صورت خواهد گرفت .
تمام اطلاعاتی که در رابطه با چگونگی نحوه گزارش رفتار غیر اخلاقی نیاز داریم در سایت سازمان مربوطه وجود دارد .
اجتناب و پرهیز از درمان غیر اخلاقی
ما می توانیم در جهت به حداقل رسانیدن احتمال وقوع تجربه غیر اخلاقی چندین اقدام انجام دهیم :
*درمانگری را انتخاب کنیم که در یکی از سازمان های مجاز درمانی، مجوز عضویت داشته باشد .
* رفتار غیر اخلاقی را بشناسیم و آگاه باشیم . و همیشه در مورد تجربیات خودمان در رابطه با درمان با درمانگر صحبت کنیم .
البته ، درمان غیر اخلاقی بندرت اتفاق می افتد . اکثر درمانگران افراد وظیفه شناسی هستند که به سختی کار درمان می کنند و سعی بر قرار گرفتن درچارچوب ، دستورالعمل های اخلاقی و آیین نامه ها داشته و اخلاقا به نظام درمانگری پایبند می باشند . چرا که هدف آنها مشاهده بهبودی ما و رفتاری توام با دلسوزی و همدلی بوده است .
اگر ما حالت سرگشتگی ، دو دلی و مبهمی را از یک تجربه احساس می کنیم معمولا بهتر است با درمانگر خود در طول درمان مطرح کنیم . اغلب این روش ، فرصت مفیدی است که ما را در شفاف کردن حقایق کمک کند و حتی ممکن است نسبت به چیزی که ، از آن بی اطلاع بوده ایم روشنی ببخشد .
در این مسئله شکی وجود ندارد که درمانگرانی که در جلسات درمان اخلاقی عمل می کنند بسیار بیشتر از درمانگرانی هستند که غیر اخلاقی رفتار می کنند .
چنانچه در رابطه با موضوع مقاله امروز ما تجربیاتی داشته اید می توانید با درمانگران با تجربه و متخصص مرکز مشاوره روان شناسی راز ماندگار برخوردار شوید.
بدون دیدگاه